In april 1999 kwam je ons leven binnen samen met je nichtje Dopie. Jij was altijd liever lui dan moe, vond het teveel moeite om met speeltjes te spelen, was gek op kroelen en genoot elke dag als wij naar
bed gingen en wist niet hoe snel je naast ons moest komen liggen om naast ons in slaap te vallen….
Buiten wat tandsteen weghalen en je entingen zag je de dierenartsten nooit, maar toen je een tijdje geleden wel erg was afgevallen en je jezelf niet was besloten we jouw eens goed te laten onderzoeken.
Tijdens het bloedonderzoek had je enorm veel stress en piepte je er bijna tussenuit… Jean Marc en ik kregen de schrik van ons leven, want we konden je niet missen !
Uit het onderzoek kwam dat je suikerziekte had, en heb je 3 dagen redelijk kritiek bij de dierenarts gelegen.
Eenmaal thuis knapte je snel op, en door de insuline ging je je al snel weer beter voelen.
Je eetlust verminderde, maar met eetopwekkers kreeg je de smaak weer te pakken en we kregen er vertrouwen in dat alles weer goed zou komen.
Toen Dopie overleed ging jij je na een tijdje ook anders gedragen, je reageerde laat, lag veel op je vertrouwde plekje in de kledingkast, zag dingen niet meer scherp en ging het lopen ook steeds moeilijker.
Toen hebben we de dierenarts thuis gevraagd om je na te kijken, in je eigen vertrouwde omgeving.
Al snel bleek dat je blind was en je bloeddruk verhoogd was, maar beide dingen was goed mee te leven met in een later stadium misschien wat hulp voor je verhoogde bloeddruk.
Helaas ging het vanaf toen bergafwaarts en ging het met de dag slechter met je, en toen je begon te dwalen door het huis, niet meer bij ons wilde zijn en ons ook niet meer herkende wisten we wat dat betekende…
We moesten je laten gaan.
Met pijn in ons hart hebben we je vanavond uit je lijden verlost, je lag heerlijk in mijn armen en vond de autorit en de dierenarts zelfs niet eng meer… Je bent rustig aan je laatste reis begonnen.
Lieve Pepper,
Ook jij hebt nu geen pijn meer en kan gaan genieten van je rust, samen met Dopie…
Bedankt voor al die liefde die je ons gegeven hebt, en de heerlijke knuffelsessies die we elke dag weer van je hebben gekregen.
We gaan je verschrikkelijk missen……
Tot ooit kanjer, we houden van je !
